Çocukların keyif için oyun oynadıklarını görmek kolaydır. Çocuklar fiziksel ve duygusal her deneyimden keyif alırlar. Oyun oynamak hoşlarına gider.
Peki sadece keyifli vakit geçirme yöntemi midir oyun?
Hayır. Çocuklar için oyun eğlenceden çok daha büyük anlamlar taşır. Oyun çocuğun iletişim biçimidir diyebiliriz. Kaygının ya da kontrol edilmezse kaygıya yol açan fikirlerin, dürtülerin, zor duyguların ve deneyimlerin dışa vurumudur. Çocuklar onları huzursuz eden, belki korkutan ya da kaygılandıran ve üzen konuları yetişkinler gibi kelimelerle anlatamayabilirler. Bazen anlatırlar fakat biz yetişkinler onları rahatlatmada yeterli olamayabiliriz. Burada oyun imdadımıza yetişir. Çocuklar seçtiği oyun ve oyuncaklarla günlük yaşantılarına benzer durumlar oluşturarak, olumsuz duyguların üstesinden gelmeyi deneyimlerler.
Peki oyunlar için sarışın-esmer, küçük-büyük çeşit çeşit bebeğe; bebek evlerine, rengarenk irili ufaklı arabalara sahip olmaları şart mı? Cevap “hayır” gibi görünüyor. Birçoğumuz küçüklüğümüzde kumandayı telefon, mandalları uçak olarak kullanmışızdır. Çocuklar kolaylıkla herhangi bir nesneyi oyuncak yapabilirler, yeni oyunlar icat edebilirler. Bunu yaparken hem hayal gücünü geliştirir hem de onları huzursuz eden konuların üstesinden gelebildiklerini farkeder, müthiş keyif alırlar.
Oyuncak seçiminde aileler çocuğun ilgisini ve gelişim düzeyini göz önünde bulundurmalıdır. Gelişim düzeyine uygun olmayan oyuncaklar ilgisini çekmeyebilir, onları “çabuk sıkılan, hiçbir şeyden mutlu olmayan çocuk” olarak algılanmasına sebep olabilir. Çocuğun isteği ve ilgisi doğrultusunda, aile rehberliğinde oyuncak seçimi yapılmalı ve aşırıya kaçılmamalıdır.
Anne ve babalar,
Oyunun çocuğunuzun gelişmesi ve sosyalleşmesi için gerekli olduğunu ve sizinle ilişki kurması içinse bir fırsat olduğunu unutmayın. Çocuklarınızın kendi becerilerini ve beceriksizliklerini yani kendilerini tanımalarına imkan verin, bu sayede siz de çocuğunuzu her yönüyle tanımış olacaksınız.
